dzisiaj rano źle się czułam ale nawet nie brałam pod uwagę nie pójścia do pracy. nie miał by mnie kto zastąpić i ... Scofield. chciałam go zobaczyć. porozmawiać z nim. dlaczego? sama nie wiem ... przemogłam się, wstałam zjadłam śniadanie i pojechałam do pracy. kolejny raz.


dziś miałam mieć tylko Scofielda. gdy wchodził do ambulatorium poczułam jego oczy na mnie... tak... te oczy.. zielone... piękne i mam nadzieje że należą już do nie innej kobiety...
- dzień dobry- powiedział
-dzień dobry Scofield... co stało ci się w oko?
-hmmm... zaliczyłem łokcia gdy grałem w kosza....
-acha. mogę to zobaczyć?
-tak proszę
-wiesz że tu zginiesz jak nie będziesz uważał...
-załóżmy się. jeśli wyjdę żywy to zabiorę cię na kolacje...- popatrzyłam na niego zdziwiona- na lunch? na kawę?
-michael... to właśnie przez ten swój urok możesz narobić sobie kłopotów na spacerniaku...- michael popatrzył na mnie z lekkim zrozumieniem a ja wyszłam nic nie mówiąc. czyżbym kryła się przed uczuciem? sama niewiem... wróciłam do domu i poszłam na spacer żeby to przemyśleć.